Priester Eustratius Bergman was een bescheiden man, in wie de zuiverheid en ophenheid van de kinderlijke ziel altijd bewaard is gebleven. Dankzij hem is de Rotterdamse parochie ook bewaard gebleven. Na het overlijden in 1976 van stichter en langdurige rector van de parochie van de icoon van “Moeder Gods de Snelverhorende” in Rotterdam, bisschop Dionissios, er een kwestie was van sluiting van de parochie. Vader Eustratius, kort voor zijn dood priester gewijd door bisschop Dionissios, bewaarde de kerkorde, tradities en uiteindelijk de orthodoxe gemeenschap in Rotterdam.
Zijn geestelijke mentor was bisschop Dionissios, onder wiens invloed Ernst (de naam van pater Eustratius buiten de kerk) Bergman zich bekeerde tot de orthodoxie en tot diaken werd gewijd.
Zeer goed karakteriseert het volgende verhaal zijn hele verschijning. Op een dag was een van de parochianen die kwam biechten, die de Nederlandse priester voor het eerst zag, in de war, omdat hij geen Russisch sprak. Bezorgd, worstelend om de goede Nederlandse woorden uit te zoeken, wat haar nog bezorgder maakte, barstte zij in tranen uit en stond op het punt te vertrekken. Toen zij haar hoofd ophief, zag ze dat vader Eustratius met haar huilde.
Zo zal hij waarschijnlijk in de dankbare herinnering van veel parochianen blijven – hartelijk en zachtmoedig. Hij verontschuldigde zich voor elke stap die hij op deze aarde nam. En tegelijkertijd verheugde hij zich altijd oprecht in onze vreugden en rouwde hij met ons om onze problemen, onze zonden.