De heilige Adelbert van Egmond

De heilige Adelbert (ook genoemd Adelbertus van Egmont) was een missionaris in Holland. Hij was, evenals Willibrord, een leerling van Sint-Egbert van Rathmelsigi en zou met Willibrord vanuit Ierland de overtocht hebben gemaakt. Adelbert, tot diaken gewijd, werkte ongeveer vijftig jaar als missionaris onder de West-Friezen. Naast het verkondigen van het evangelie zou hij ook de wonders hebben verricht.

De meeste kennis over het leven van Adelbert is afkomstig van de monnik Rupert van Mettlach. “Adelbert had zo’n zachtmoedig karakter, dat zijn aantrekkelijkheid iedereen tot navolging lokte. Wat hij anderen aanraadde met zijn woorden, liet hij eerst zien door het zelf te doen”, schrijft Rupert. “Dikwijls vertoefde hij in een plaats die Egmond heet. In deze afzondering ontweek hij een tijdlang de grote toeloop van nieuwsgierige mensen.”

Adelbert werd begraven te Egmond, thans Egmond-Binnen. Boven het graf werd een kerkje gebouwd, waar Adelbert werd vereerd en waar de beenderen van Adelbert als relikwie werden bewaard. Volgens Ruperts “Vita Sancti Adalberti” bouwden gelovigen na de dood van Adelbert een kerkje boven het graf van de vereerde monnik. Dit gebouw werd in het begin van de negende eeuw door de Noormannen verwoest. Nadien werd het door een priester weer opgebouwd. In 922 werd het lichaam van de heilige Adelbert uit de kerk opgegraven en overgebracht naar zijn klooster in Hallem (het huidige Egmond-Binnen). Tijdens de Reformatie wordt het klooster verwoest en de relieken van Adelbert gaan verloren. 

De schedel van Adelbert rust tegenwoordig onder het altaar van de abdijkerk van de huidige Sint-Adelbertabdij herdacht.

De  fundamenten van het oude kerkje nog te vinden zijn aan de voet van de duinen op de Adelbertusakker bij de Adelbertusput te Egmond-Binnen.

De feestdag van Adelbert valt op 25 juni.